Paylaşamayanın neyi vardır?

Çöp evler vardır. Orada yaşayan insanların hayat hikâyelerini incelerken onca şeyin arasında bir eşya gibi yalnız kalmışlıklarını da görürüz.

Bencillik ve çıkarcılık ne bulursa biriktirme eğiliminde hareket eder. Başkasının sahip olduğunu ondan almak için kendi konforunu bile bozacak şekilde rahatsız olur. Onu mutlu eden ya başkasının elindekini kendine alması ya da en azından ona da yar etmemesidir.

Kendi çıkarlarını önceleyen kişiler toplum için çekirge sürüleri gibidir. Onlar sadece eşya biriktirmez. Toplumsal değerleri, insanlar arasında güven oluşturan tüm ilişkileri de tarumar ederler.

Bencillik ve çıkarcılık esasında bir dengesizlik hali oluşturur. Dengenin bozulması -hangi iş ve ilişki olursa olsun- oradaki düzeni de bozduğundan geriye kalıcı bir değer bırakmaz. Küçük çıkarları peşinde koşan insanlar karşısındakine daha fazla zarar verir. Çünkü bozulan ya da altüst edilen sadece bir iş veya ilişki değildir. Sürekliliği olan ve zaman içinde oluşturulan bir bütünlüğün kaybolmasıdır.

Bencil insanlar bir o kadar da korkak olurlar. Ellerinde olmayan her şey onlara kaygı verir, bu durum da onların dengesini bozar. Kalplerinde olmayan ise onları korkutur. Bu korkularının sebebi, kalplerindeki katılığı öfke ve nefret ile oluşturduklarından onlarında kendisine aynı öfke ve nefret ile davranacağına olan önyargılarıdır.

İnsan paylaştıkça anlamını buluyor.

Sevdiği şeyleri, sahip olduğu güzellikleri karşılık beklemeden paylaşan insanlar tüm ekonomi teorilerine zıt şekilde harcayıp paylaştıklarının arttığını görür. Galiba bereket burada bir şeyin kendisinde değil de girdiği hanelerde tesir ettiği kalplere verdiği iyilik esenliğindedir.