20 Günde 25 Bin Kişi Gezdi; Gazi, Rekor Üstüne Rekor Kırıyor

Kim demiş, Karaman’da kültür ve sanata ilgi gösterilmez? Kim demiş, Karaman’da böyle işlere kıymet verilmez? Kim demiş, Karaman başka! Siz bugüne kadar değerli diyebileceğiniz ne sundunuz da Karamanlı bunlara burun kıvırdı? Meğer Karaman kültür ve sanata açlık çekiyor, hasretlikten yanıp tutuşuyormuş.

Karamanspor’un maçlarını izleyenlerden fazla

Bu sözlerimin dayanağını duyunca sizler de hak vereceksiniz. Gazi Kültür Sanat Merkezi’ni ziyaret edenlerin sayısı beni hem şaşırttı hem sevindirdi. Gazi ziyaretçi akınına uğramış. Rekor üstüne rekor kırılmış. Henüz resmî açılışı yapılmayan Gazi Kültür ve Sanat Merkezi’ni 29 Ekim’den bu güne 25 bini aşkın kişi gezmiş. Karamanspor’un maçlarını izleyen futbolsever sayısından fazla.

Gazi’deki çalışmaları Karaman’a ilk duyuran ben oldum. Burada yapılan işlerin her aşamasını yazdım. Milli Eğitim İl Müdürü Mehmet Çalışkan’ın, Kültür ve Turizm eski İl Müdürü Burhan Yemiş’in, koleksiyoner Ali Yağcı’nın, küratör İ. Ethem Büyükköse’nin, yemeni ustası, ayakkabıcıların piri Ahmet Sağkaya’nın, Güzel Sanatlar Fakültesi Dekanı Ahmet Hakan Yılmaz’ın ve daha birçok kişinin çabalarını anlatmaya çalıştım. Bu isimleri, tanımayanlara tanıtmaktan geri kalmadım.

Maddi ve manevi destek veren iş insanlarının, (Sami Özdağ ve Musa Akgül) fikirleriyle katkı sunan gönül dostlarının (Remzi Tartan) isimlerini paylaştım. Elbette bu işin önünü açan valileri de unutmadım: Fahri Meral, Alpaslan Işık, Tuncay Akkoyun ve Hüseyin Engin Sarıibrahim. Bu güzel bina, isteyen onlarca kuruma ve özellikle STK’lara sunulmadı, taş duvarlar sigara kokusuna terk edilmedi. Her vali bu işin gönüllüsü oldu, önderi oldu.

Karaman’ın Tek Taş Pırlantası

Bunca emek boşa gitmemiş. Sağlam tohum mutlaka yeşerir, ürün verir. Karaman bunun bir örneğini sundu. Karaman’ın yıllardır eksikliğini hissetttiği bir kültür ve sanat merkezi ortaya çıktı. Karaman’ın en güzel binası tepeden tırnağa yenilendi, ışıl ışıl bir hale dönüştü. Tek taş pırlanta yüzük gibi…

Dış güzelliğin içinde hazine odaları oluşturuldu. Yunus Emre Kitaplığı, Yunus Emre Meşk Odası, Landa Kadınlar Kooperatifi, Aşhane, Karaman Sofrası, Ayakkabı Müzesi, Deri Atölyesi, Ahşap Oyma Atölyesi, İlk Eğitim Müzesi, Maarif Müzesi, Yunus Emre Söyleşi Salonu Gazi Kültür Sanat Merkezi’ni oluşturan üniteler. Birbirini tamamlayan bir zincir halkası misali.

Ortaya çıkan eser ve bu esere Karaman halkının gösterdiği ilgi beklentilerin üzerinde olmuş. İsim üzerinde fırtına kopararak, bu güzelliği gölgelemek isteyenlerin çırpınmaları, atıp tutmaları, yazıp çizdikleri boşa kürek çekmekten öteye geçememiş.

Anı Defterinin Duygulu Cümleleri

Maarif Müzesi için anı ve izlenim defteri açılmış. Ziyaretçiler duygu ve düşüncelerini yazabiliyorlar. Deftere yazılan notların büyük bölümünü inceledim. Birkaçını sizler için buraya aktarıyorum. İçinizi ısıtacak ifadeler. Anı defterinde ortak cümleler, “müzeyi çok beğendik, emeği geçenlere teşekkür ederiz, çok duygulandık” şeklinde.

Üç kuşak birlikte gelenler mi istersiniz, anne ve babalarıyla gelen çocukları mı? Özellikle anneler çocuklarını getirip müzeyi gezdiriyor. “Ben bu okulda okudum” diyerek, öğrencilik günlerini çocuklarına anlatıyorlar.

Anı defterine yazılanları okurken en çok miniklerin ve ilkokul öğrencilerinin cümleleriyle çizimleri dikkatimi çekti. İçten, samimi, nahif, sımsıcak… Minik kalpler, Gülen yüz emojileri, çiçekler ve çöp adamlar… Gazi’ye emek verenlerin herbirini alınlarından öpmek istedim. Ne yapsak onların haklarını ödeyemeyiz.

Gazi Kültür Sanat Merkezi, Karaman’ın yeni cazibe mekanı, etkinlik alanı olarak hizmet verecek. Daha ilk günden iki sanatçının konserine ev sahipliği yaptı. İstanbul’dan Karaman’a gelen bir zarif insan, çok yönlü sanatçı ve solist Aydın Musa Güven ile keman sanatçısı Süleyman Ünver, dinleyicilere unutulmaz bir gece yaşattılar.

Daha sonra Alper Lütfi Göncü, Niğde Şehrengizi ve Niğde At Kültürü kitaplarına ilişkin söyleşi yaptı, kitaplarını imzaladı.

Karaman’ın usta kalemlerinden Hasan Büyükköse, “Yerle Gök Arasında Çok Hikaye Var” adlı kitabını imzaladı, okurlarla söyleşti.

Büyükköse’nin kitabını beğenerek okumuş, Karamandan.com’da da yazmıştım. Büyükköse güçlü bir kalem, gözlemci ve derinliği olan bir sanatçı. Şair, ahşap oyma ustası. Yaptığı her işe estetik anlayışını nakşeden bir eğitimci. Büyükköse kardeşler, sanat genleriyle doğmuş olmalı. Ne güzel bir aile…

Sunay Akın mı Dediniz?

Karaman tarihinin ilk ve en zengin koleksiyoneri Ali Yağcı, Hollanda başta olmak üzere dünyanın dört bir yanından topladığı eğitim malzemelerini Karaman’a getirmekle öyle hayırlı bir iş yapmış ki, Gazi’nin bugünkü hali öyle doğmuş.

Adem Kocatürk, Karamandan.com’un severek izlediğim “Ruberu” söyleşilerinde Ali Yağcı’ya konuk olmuş. Lütfen izleyin, hayran kalacaksınız, çok şey öğreneceksiniz. Ali Yağcı’nın bilgi dağarcığı öyle dolu ve öyle tatlı bir anlatımı var, tekrar tekrar dinlemek istersiniz.

Ali Yağcı’yı dinlerken Sunay Akın’ı hatırladım. O konuşmak için gittiği yerlerden yüklü para alırken Ali Yağcı bu işi Karaman sevdasından yapıyor. Parasal beklentisi yok, çıkar peşinde değil. Anlatımı ve birikimi Sunay Akın’ı sollar geçer. Yapmacıksız, abartısız, özgün bir anlatım tarzı var.

Ali Yağcı, haftada bir gün bile olsa, Adem Kocatürk’le yaptığı söyleşideki gibi, gruplara sunum yapsa. Eğitimin uzun, ince yol güzergâhında safariye çıkarsa. Eğitim materyallerini, yöntemlerini anlatsa. Dil ile alfabe arasındaki farklara vurgu yapsa. ( Türkiye’de dil ile alfabe arasındaki farkı bilmeyen bir kitle var. Eski alfabeyi gericilik sanan, Arap kültürüne öykünme olarak kabul eden öyle çok ki… Cehaletlerinin farkında değiller. Çin, Kore, Japon, Hind, Rus alfabesini gördüklerini söyleyebilir misiniz? Ali Yağcı’yı dinlemelerini öneririm. Özellikle Arap alfabesine alerjisi olanlara, Ali Yağcı’nın anlatımı şifa verecektir.)

Ali Yağcı, hüsnü hattın, güzel sanatların, estetik arayışının zirvesi olduğunu örneklerle açıklıyor. Soyut resmin öncülü olarak kabul edilen hatlardaki derinliği ve estetik boyutu birkaç cümleyle özetliyor. Kaligrafinin güzel sanatlarla ilişkisini ve en güzel örneklerinin bu topraklarda olduğunu ifade ediyor.

Arap alfabesi olduğu için hatla ünsiyet kuramayan kişileri gördüm. Ne Şeyh Hamdullah’ı, Ahmet Karahisari’yi duymuşlar ne Hafız Osman’ı, Mustafa Rakım’ı, İzzet Efendi’yi. Hamit Aytaç, Hasan Çelebi, Uğur Derman, Hüsrev Subaşı, Hüseyin Kutlu, Hüseyin Öksüz, Fuat Başar, Ahmet Kutluhan adını bilmemek büyük bir kayıp. Erol Akyavaş’tan, Hikmet Barutçugil’den habersiz bir sanat aşığı olabilir mi? Onlar bizim Picasso’larımız, Dali’lerimiz. Onlar bu toprakların yıldızları. İnsanoğlu bilmediğini, tanımadığını sevmez, cahil ise neyi sevdiğini neyi sevmediğini bilmez.

21. Yüzyıl, kaligrafinin yeniden revaç bulacağı dönem olacaktır. Çinli, Koreli ve Japon sanatçıların eserleri dünyanın en ünlü galerilerinde sergileniyor, inanılmaz fiyatlarla satılıyor.

Bilmediğimiz Neler Varmış! 

Osmanlı’da mahalle mekteplerine başlama yaşının dört, bu yaşta çocuklara eğitim veren tek devletin Osmanlı İmparatorluğu olduğunu, okula gidecek minikler için özel törenler düzenlendiğini, ders programını, eğitimin iç yüzünü, dayak sisteminin ayrıntılarını ilk kez duydum. Sunay Akın’ı dinledim diyenler, gelin bir de Ali Yağcı’yı tanıyın! Kıyaslamayı siz yapın; Ali Yağcı mı, Sunay Akın mı?

İ. Ethem Büyükköse röportajı da öyle. Yine Adem Kocatürk, yine Gazi Kültür Sanat Merkezi… Bu kez Büyükköse’nin sanatçı yönüne, yaratıcılığına tanık oluyoruz. Bir hat, bir tablo neyi ifade ediyor, hangi değerleri saklıyor, Büyükköse bunları anlatıyor. Yunus Emre’nin ayak izlerini takip ederek bugüne gelmeyi ancak sanatçılarla gönül dostları başarır.

Gazi Kültür Sanat Merkezi henüz bütün birimleriyle hizmete girmiş değil. Buna rağmen adeta Karaman oraya akın etmiş. Ali Yağcı’nın ifadesiyle, her gün en az bin kişi geliyor. Torunlarıyla gelip sıralara oturan yaşlılar oluyormuş. Ben burada okudum diye gözyaşı dökenler varmış. Böylesi duygusallıklar çok sık yaşanıyormuş.

Türkiye Yüzyılı’nın Karaman’a Armağanı

Karaman’da Gazi örneği bir ilk. 9 bin kişinin diploma aldığı bir okula sahip çıkmak, okula yeni bir kimlik kazandırmak süper proje. Anılarına, geçmişine sahip çıkan bir şehir her yönüyle gelişime açık olacak demektir.

Gazi’den haberi olmayan, özden çok kabuk peşinde koşan, amacı üzüm yemek değil, bağcıyı dövecek güçten de yoksun sosyal ortamcılara kulak asmayın. Onlar, maalesef güzellikleri şimdilik fark edemeyen bir kesim. İyi ki Karaman sevdalısı, fedakâr ve birikimli güzel insanlar var. Cömert iş insanları var. İşi kolay kılan yöneticiler var.

Gazi Kültür Sanat Merkezi Karaman’da Türkiye Yüzyılı’nın ilk eseri oldu. İnşallah devamı gelir. Türkiye’nin yeni yüzyılda temel hedefi, kültürel ve sanatsal gelişmişlik düzeyinin yükseltilmesi olacaktır. Öyle olmasını umarım.

Ahmet Tek