29 Ekim 1923

Bu yılı, bu ayı ve bu günü uzun süredir bekliyorum. Benim gibi birçok kişinin aklında değişik sorular var. Bu yıl nasıl kutlanacak, kutlanacak mı, geçiştirilecek mi, önemsizleştirilecek mi, yoksa hak ettiği değer verilerek kutlanacak mı?

Esasen hiç aklımıza gelmemesi gereken sorular bunlar. Dünyada ki herhangi bir ülke, millet, topluluk tarihine, atalarına düşman edilmez, edilemez ve hatta bunun için bir toplu çaba gösterilmez. Her zaman sayıları az olmakla birlikte çıbanbaşları, hainler, cahiller olacaktır. Bu radikal bakış açısı olan gruplar hep azınlık olmuş ve çoğunluğun içinde kaybolmuştur. Ülkeler bu gerici azınlıkları kontrol altında tutmuş, toplumu ve idareyi ellerine geçirmelerine imkân vermemiştir. Eğer kontrol üşütüklerin eline geçmişse hep felaketle sonuçlanmıştır. Örnek Hitler Almanyası.

Dünyayı bir kenara bırakıp ülkemize gelirsek; 100 yıldır yeni kurulan devletle ve onu kuranlarla husumeti olan bir güruh var. Bu güruh ortamını bulamazsa fısıltı halinde alttan alttan; ortamı, kendilerini hazır ve güçlü hissederlerse sapkın, bilime ve tarihe dayanmayan fikirleriyle nefretlerini kusuyorlar.

5000 yıllık Türk tarihinin devamı olmaktan kaçınıp, 600 yıllık Osmanlı torunu olmayı alternatif haline getirenlerin niyetini anlamak zor olmasa gerek.

Kurtuluş savaşını değersizleştirip; savaşmadan kazanıldığını, kıyak çekildiğini, alkolik olduklarını ve bunun gibi haysiyetsizce iftiraları sıralayıp; Osmanlı Devletini dünyaya rezil edecek şekilde kötü yönetip dilenci ve yalvarıcı duruma düşüren padişahlara övgüler dizmek 36 padişahın hepsini aynı kefeye koyarak yüceltmekteki art niyeti de sezmemek imkânsız.

Türk isminin unutturulduğu, asli unsur olmaktan çıkarıldığı bir dönemden, her şeyi ama her şeyi Türklük üzerine inşa eden bir sistemden ve bu sistemi oluşturmaya çalışan insanlardan nefret edenlerin nesebini de hepimiz tahmin edebiliriz.

Cumhuriyeti sevmeyip, ondan nefret edenler bu sistemden en fazla faydalananlar oluyor ne garip. Kadın sanal alem de bağırıyor, yırtınıyor Atatürk ve Cumhuriyeti kuranların ihanetlerini sıralıyor kendince. Ama bırakın seçme ve seçilme ve diğer birçok hakkı belki konuşma hakkı bile olmayacaktı. Belki de bir evin cariyesi olacaktı. Ama kurtulmuş ve hakları verilmiş bir ülke de ahkam kesebiliyor.  

Türklük, özgürlük, bağımsızlık herkesin vücuduna, beynine uymayabilir. Bu da çok normal bir şey.  

Siz hoca efendilerin, şıhların, şeyhlerin, siyasi önderlerinizin iki dudağının arasından çıkacak kutsal sözlere takılı kalın. Bırakın biz damarlarımızdaki asil kanı bize hatırlatan adamı sevelim. Siz söylemeseniz de biz ‘’Ne mutlu Türküm’’ diyelim. Daha ilkokulda ezberlediğimiz ‘’Dağ başını duman almış’’ derken vatan haini yapılmayalım. Öz vatanımız da garip olmayalım.

Para, mevki, makam, gitmeyi garantilediğiniz sizin cennetiniz, yaşadığınız hayali dünya benim çok umurumda değil. Benim temiz ve kutsal dinimle, öksüz Türklüğüme dokunmayın.  

Müslüman ve hatta insan olduğunuzu düşünüyorsanız, gıybet, iftira ve yalandan uzak olmanın gerektiğini bilmiyor musunuz?

Eksiği-fazlasıyla, günahı-sevabıyla Atatürk ve ekibi hiç mi kabul edilemez. Benim araştırdığım kadarıyla hem Müslümanlığıyla hem de milliyetçiliğiyle hepimiz arkasında sadece toz zerresi olabiliriz.

Artık biraz insaf.

Hasan Hüseyin Şanlıtürk